Als ik je vraag naar me te luisteren en je begint me adviezen te geven, dan doe je niet wat ik vraag.

Als ik je vraag naar me te luisteren en je begint me te vertellen waarom ik het anders zou moeten voelen, dan trap je op mijn gevoelens.

Als ik je vraag naar me te luisteren en je gaat iets doen om mijn problemen op te lossen, dan snap je me niet, hoe gek dat ook klinkt.

Luister! Het enige wat ik van je vraag, is dat je luistert, niet dat je praat of iets doet. Hoor me, dat is alles… ik kan wel voor mezelf zorgen, want ik ben niet hulpeloos. Misschien ontmoedigd of vertwijfeld, maar niet hulpeloos.

Als jij iets doet wat ik zelf moet doen, versterk je mijn angst en onzekerheid.

Maar als je accepteert dat ik voel wat ik voel, hoe onbegrijpelijk ook, dan hoef ik je niet te overtuigen.

Pas dan kan ik zelf begrijpen waarom ik me onbegrepen voel. En als ik dat begrijp, dan weet ik ook het antwoord en heb ik je advies niet nodig.

“Ralph Roughton”